unha rosa...

Era un airiño soave

que se erqueu pola mañán

e viña de non se sabe.

Era un recendo de rosas

da roseira de ningures,

que se meteu pola porta.

Era unha cantiga leda

que nascía non sei onde

e petaba na fiestra.

 unha gracia sotil

que baixaba das estrelas..
  ¡Eras ti!